شیرینی ناپلئونی (به زبان انگلیسی : Napoleon) یا میل‌فی (به زبان فرانسوی : Mille-feuille) در زبان فرانسوی به معنای هزار برگ، نوعی شیرینی سه لایه با خاستگاه فرانسوی است. میل‌فی نام اصلی این شیرینی در فرانسه است. اما فرانسوی‌ها به آن ناپلئون نیز می‌گویند و در بسیاری از کافه‌های فرانسه به این نام فروخته میشود. ناپلئونی در برخی از کشورها مانند ژاپن در گروه پای‌ها طبقه‌بندی شده‌است و در برخی دیگر از کشورها در گروه شیرینی‌ها قرار دارد.
ناپلئونی از خمیری به نام خمیر هزارلا درست میشود. به‌طور سنتی در میان لایه‌های این خمیر کرم کاستارد فرانسوی قرار دارد و سطح بالایی آن با پودر قند پوشانده میشود. همچنین ممکن است بجای کرم کاستارد،خامه زده شده یا مربا یا دیگر مواد نیز استفاده شود. همچنین گاهی برای پوشاندن سطح بالایی موادی مانند شکر قنادی، کاکائو، آجیل پودرشده یا آیسینگ به صورت راه‌راه یا نقش‌های نامنظم به رنگ قهوه‌ای و سفید استفاده میشود.
تاریخچه شیرینی ناپلئونی
در کتاب‌های متعدد آشپزی فرانسوی، حداقل از قرن شانزدهم میلادی، همه مواد لازم برای تهیه شیرینی ناپلئونی وجود داشته و شیرینی لایه ای شبیه به شیرینی ناپلئونی امروزی در فرانسه تولید می‌شده، اما تاریخ دقیق اولین پخت شیرینی ناپلئونی در فرانسه به‌طور دقیق مشخص نیست.
در ادبیات «روسی»، اولین بار در نیمه اول قرن نوزدهم، از کیکی فرانسوی (شیرینی ناپلئونی) نام برده شده‌است. این شیرینی فرانسوی در زمان برگزاری جشن صدمین سالگرد پیروزی روس‌ها بر ناپلئون در جنگ Patriotic War (سال ۱۸۱۲)، بین عموم مردم روسیه محبوبیت بسیار ویژه ای پیدا کرد.
این شیرینی در انگلیس معمول است که با ۲ برش شیرینی و یکی لایه نازک بین آنها تهیه شود.
درکانادا اغلب به نام اسلایس ناپلئونی نامیده می شود. این شیرینی در کشور کانادا به صورت شیرینی سه لایه از خمیر هزارلا با فیلینگ کاستارد، خامه فرم گرفته تهیه می شود. در نوع کانادایی_فرانسوی بجای خمیر هزارلا از کلوچه پخته شده با آرد گندم وبه جای کاستارد از پودینگ در پخت آن استفاده می شود.
در استرالیا نیز به نام اسلایس کاستارد معروف است گه در بین آن مجموعه ای از خامه قنادی و آیسینگ (نوعی انگور شور ) استفاده می شود.
تنوع شیرینی ناپلئونی در سطح جهانی، چه به لحاظ شکل و طرح ظاهری و چه لحاظ فیلینگ و خامه لایه ای آن بسیار متنوع است. اما شکل اصلی و امروزی آن در سطح بین الملل همان مدلی است که ما در اکثر قنادی های ایران میبینیم و شاید فقط به لحاظ تزئین روی آن متفاوت بنظر برسد.
بسیاری از کافه قنادی های قدیمی، امروزه به هر دلیلی تعطیل شده اند اما کافه قنادی های با تجربه و سابقه دیرین خود هنوز بهترین شیرینی ناپلئونی قنادی را تولید میکند. مشتریان وفادار ثابت کردند که همچنان شیرینی درجه یک با کیفیت ثابت قدیمی اش همچنان عرضه میشود و شما میتوانید به راحتی در کنار فنجان قهوه یا کاپوچینوی خود یک شیرینی تازه و خوشمزه ناپلئونی را داشته باشید.
شاید به نظر این سوال خنده دار به نظر برسد اما برای خیلی از افراد سوال جالب و مهمی است. خوردن شیرینی ناپلئونی به خاطر وجود خورده های ریز رویه شیرینی، پودر قند زیاد روی آن یا سرریز شدن خامه از لای خمیر شیرینی در هنگام برش یا گاز زدن، سخت به نظر میرسد. به طوری که برخی از افراد به همین دلیل از خوردن آن اجتناب میکنند.
روش خوردن شیرینی ناپلئونی
ابتدا شیرینی را درون بشقاب گذاشته. یک طرف شیرینی را به وسیله چنگال نگهدارید و از طرف دیگر شیرینی به اندازه حجم گنجایش دهانتان، با کارد تیز آن را به قطعات کوچکتر تقسیم کنید.
توجه داشته باشید باید از بالا این کار را انجان دهید. آرامش در هنگام برش زدن باعث میشود لایه های نان شیرینی به واسطه خامه مابینشان جابجا شوند و حتی خامه از اطراف شیرینی سرریز شود و نظم شیرینی به هم بریزد.
بعد از این تقسیم بندی میتوانید هم قطعه را با چنگال برداشته. یک ضربه ارام به دیواره ی بشقاب بزنید تا خرده های سست و اضافه بریزد و سپس به راحتی نوش جان کنید.
